Introductie door Renske Janssen / Nicolaus Schafhausen, 5 min.

Clemens von Wedemeyer, Occupation, 2001-2002, 35 mm, 8 min.
In de films van Clemens von Wedemeyer worden documentaire beelden afgewisseld met beelden van “achter de schermen” om zo de fictieve status van zogenaamd “objectieve” beelden bloot te leggen. Hij reflecteert daarmee op de huidige sociale realiteit van isolatie, migratie en manipulatie. In Occupation geeft een vermoeide cameraploeg aanwijzingen aan een grote groep figuranten. Hoe cryptisch de signalen ook zijn, de figuranten doen hun best deze nauwkeurig op te volgen. Occupation is, zoals een “making of”, een film over film, en bevat verwijzingen naar Eisensteins strategieën voor het filmen van grote massascènes.

Clemens von Wedemeyer, Making of Occupation, 2001-2002, DVD, 12 min.
Von Wedemeyer werpt een kritische blik op de alomtegenwoordige “making of” door dit begrip tot het uiterste op te rekken. De Making of Occuption is een “making of” van een “making of” en toont wat er achter de schermen van Occupation plaats vond.
Richard T. Walker, Everything but me and you, 2005, DVD, 6 min.
Richard T. Walkers films gaan over eenzaamheid en de strijd ertegen. In een setting a la Caspar David Friedrich, waarin de mens ondergeschikt is aan de natuur, projecteert de kunstenaar zijn relatieproblemen en persoonlijke dilemma’s op het landschap.

Margaret Salmon, Peggy, 2003, DVD, 13:30 min
Aansluitend Q&A met de kunstenaar, 10 min.
Amerikaanse filmmaker Margaret Salmon maakt gedetailleerde weergaven van de dagelijkse realiteit van gewone mensen. De melodieuze, hypnotische, vaak pakkende soundtracks in haar werk geven de karakters een zekere grandeur mee. Salmon onderzoekt universele thema’s als leeftijd, het moederschap en intermenselijke relaties. De film Peggy is min of meer opgebouwd als een videoclip – de muziek jaagt het beeld aan en heeft invloed op het handelen van de hoofdrolspeler, waarschijnlijk Peggy, terwijl het tegelijkertijd door haar genegeerd wordt. Driemaal wordt de klassieke gospelsong “Amazing Grace” herhaald waarbij de beelden meer en meer terugvallen op de repetitieve structuur van de soundtrack en de alledaagse werkelijkheid aan het einde van het leven benadrukken. Het lied wordt hiermee Peggy’s persoonlijke getuigenis van veroudering, eenzaamheid en overlijden.

Iain Forsyth & Jane Pollard, Walking after Acconci (Redirected Approaches), 2005, DVD, 24 min.
Aansluitend Q&A met de kunstenaars, 10 min.
Iain Forsyth en Jane Pollard voeren bestaande, op video gedocumenteerde kunstperformances opnieuw op in een andere setting. De video Walking after Acconci verwijst naar een invloedrijk werk van de kunstenaar Vito Acconci uit 1973. In het originele werk ijsbeert de kunstenaar, pratend tegen een afwezige ex-geliefde, door een lange gang. In deze heropvoering hebben Forsyth en Pollard nauw samengewerkt met Plan B (679 Recordings), een jonge rapper met een scherpe tong. Hoewel de stijl van de performance is geüpdatet naar de hedendaagse muziekclips, is de oorspronkelijke intensiteit bewaard gebleven.

Keren Cytter, Continuity, 2005, 16 mm, 4:50 min.
Deze korte film van Keren Cytter is geïnspireerd op Julio Cortazar’s verhaal ‘Continuity of parks.’ Hierin leest een man een detectiveroman om er achter te komen dat hij zelf het slachtoffer is van de moordenaar. Cytter verkent de grenzen van het dagelijkse en het mysterieuze, van realisme en film noir. Haar films zijn meestal gebaseerd op biografisch materiaal, dat in stukken geknipt en door elkaar gehusseld wordt, waarna een nieuwe samenhang wordt geconstrueerd. Het gevolg is een synthese van feit en fictie, van authentieke gebeurtenissen en citaten uit de populaire cultuur, waarin verschillende genres samen komen. Haar personages zijn zich doorgaans bewust van de rol die zij spelen, becommentariëren soms het script en lijken actief mee te werken in de constructie en deconstructie van het plot.

Lonnie van Brummelen & Willem de Rooij, I Frenatori, 1997, 16 mm, 3 min.
Een samenwerking tussen beeldend kunstenaars Lonnie van Brummelen en Willem de Rooij resulteerde in I Frenatori (letterlijk: de remmen). Het toont de makers van de film in twee acties waarin zij snelheid proberen af te remmen, zoals de poging een rijdende auto te vertragen door er als menselijke rem aan te gaan hangen.

Ursula Mayer, Interiors, 2006, 16 mm, 3:10 min.
Aansluitend Q&A met de kunstenaar, 10 min.
Ursula Mayer toont in Interiors twee vrouwen in een architecturale omgeving en onderzoekt de wijze waarop deze zich tot elkaar verhouden en tot de objecten om hen heen. De film werd opgenomen in het Willow Road House ontworpen door Erno Goldfinger. Mayer refereert aan het idee van architectuur als een fictief gegeven, als een iconisch en modernistisch beeld. Geconstrueerd als een dialoog tussen bouwwerk en mens begeven de vrouwelijke protagonisten zich rondom een kunstobject, een reconstructie van Barbara Hepworth’s bekende sculptuur Orpheus. Daarmee lijkt Mayer te verwijzen naar objectrelaties die vrouwen en mannen ten opzichte van elkaar kunnen innemen en de manier waarop culturele identiteit rond iconen wordt gevormd.

Kai Kaljo, In/Out, 2005, DVD, 9:16 min.
Aansluitend Q&A met de kunstenaar, 10 min.
Kai Kaljo is vooral bekend om haar videowerken en kreeg wereldwijde erkenning met haar eerste werk A Loser (1997). Kaljo’s werk wordt wel omschreven als videopoëzie, waarin zij thema’s als dubbelzinnigheid, liefde, communicatie, contrasten en waarden neerzet. In/Out toont een close-up van Kaljo’s eigen gezicht. Het beeld wordt subtiel gemanipuleerd door het verstrijken van de tijd. Een voice-over fluistert op onverwachte momenten, om vervolgens “let me out” te schreeuwen.