Laure Prouvost — the wet wet wanderer

“Wanneer ik met gespleten tong spreek, lachend en kotsend bij de draaibrug, dan verlaat mijn taal mij via een valluik.”

the wet wet wanderer, een nieuw werk van Laure Prouvost, vertrekt vanuit een passage uit haar zevendelige speelfilm The Wanderer (2012). Deze film is een vertaling van kunstenaar Rory Macbeths misvertaling van een originele Duitse tekst van Kafka, die hij onder handen nam zonder kennis van het Duits of zelfs maar een woordenboek. In het gedeelte ‘wet sequence’ (natte reeks) volgen we de ontwikkeling van Gregor, een gekwelde schrijver die zijn papier bekladt met inktvisinkt; een roman is in de maak, een brein ontrafelt zich, tijd loopt vast, dijt uit en gaat over de kop.

De installatie van Prouvost verandert de begane grond van Witte de With in een doorweekte onderwaterbar, overgoten met inktvisinkt en bezaaid met wodkafonteinen. Als de dag overgaat in de nacht nemen de lichtprojecties die de objecten beschijnen giftige proporties aan. Dankzij de combinatie van sculptuur, video en geluid krijgt deze commercieel ogende ruimte een vervreemdend karakter. De doordringend aanwezige Kafkaëske verhaallijn geeft literatuur een ruimtelijke metamorfose en film sculpturale proporties. Taal is hier glibberig als een inktvis, functie even bedrieglijk als fictie.

Door de manier waarop audio en video zijn verenigd in een ruimte-vullende installatie vloeit the wet wet wanderer logisch voort uit eerder werk van Prouvost. De allesomvattende stemming die hiervan het resultaat is verleidt en lokt uit om onderdeel uit te maken van de fictie die Prouvost heeft gesmeed. Hier, in deze natte melancholische ruimte vol regen, water, aquaria en een inktvis, wordt het instinct op scherp gesteld. In onze hoofdrolspeler Gregor wordt het beeld van de getroubleerde alcoholistische schrijver en gedoemde minnaar tot in het absurde opgeblazen. De inktvis, een oerwezen dat zowel papperige narigheid als de schoonheid van het water belichaamt, staat symbool voor eenzelfde tweeledigheid die de tentoonstelling eigen is. Prouvost is al langer gefascineerd door de inktvis en diens sterk verhoogde bewustzijn, dat miljoenen jaren op de mens vooruitgesneld is. De zee als moederschoot van het verstand toont hier de complexiteit van de schepping.

Para | Fictions

the wet wet wanderer is onderdeel van Para | Fictions, een serie die ontsproot uit de bijzondere overeenkomsten tussen literatuur en beeldende kunst in de hedendaagse cultuur. Als zowel kunst als literatuur vormen van denken zijn, wat ontstaat of gaat verloren in kruisbestuivingen, vertalingen en interactie tussen de twee?

Dergelijke vragen staan centraal in een reeks van voortdurend onderzoek op de begane grond via het werk van tien kunstenaars; Daniel Dewar & Grégory Gicquel, Calla Henkel & Max Pitegoff, Mark Geffriaud, Laure Prouvost, Oscar Santillan, Dineo Seshee Bopape, Lucy Skaer en Rayyane Tabet. Elk project gaat uit van een andere artistieke methodologie, die volgt uit een combinatie van de visuele interesses en literaire achtergrond van elke kunstenaar, om te onderzoeken hoe levensvatbaar het is ‘referentie’ als ‘vorm’, en ‘vertaling’ als ‘co-auteurschap’ te zien.