In juli 2012 maakte Julieta Aranda een bootreis door het uitgestrekte havengebied van Rotterdam op zoek naar exotische materie, en wees de appel de rol toe van symbolisch object: als verboden vrucht én als belichaming van de gravitatiewet van Newton.
Another
A new exercise of desire
In de fysica wordt de term exotische materie gebruikt om condities en materialen te beschrijven die moeilijk te produceren zijn en zeer ongewone eigenschappen bezitten. Niemand kan met zekerheid zeggen of exotische materie daadwerkelijk bestaat. Het is enkel een mathematische mogelijkheid. Voor Aranda opent deze term mogelijkheden voor een nieuwe definitie van materialiteit en materiële relaties tot de wereld, in een tijd waarin dingen met één been in de reële en één in de virtuele wereld lijken te staan, en objecten alleen kunnen bestaan uit data.
A new exercise of desire is een langetermijnproject, gedreven door het concept van exotische materie. In contrast met deze exotische materie is het symbool van de appel het leidmotief van dit project, zowel om zijn emblematische connotatie van verboden vrucht, als door de anekdotische rol van de vrucht als belichaming van de gravitatiewet van Newton. Een appel van onenigheid, die het verlangen oproept te weten en te denken buiten gebaande paden en de opgedane kennis uit te ruilen – in boten, vliegtuigen, ruimteschepen… – voorbij de grenzen die het territorium afbakenen. Een appel als bron van energie en verlangen, een appel die valt, ver, ver van de boom.
Deze appel wordt zowel een symbolisch object, dat ons definieert als wezens die kennis kunnen vergaren als een representatie van onze materiële staat van zijn: gebonden aan de aarde, aangetrokken door de aarde, vastgehouden door de aarde.…terugvallend naar de aarde met een voortdurende versnelling van 9,81 m/2.